Delırıum Tremens Nedir ve Nasıl Yönetilir?

Delirium tremens (DT), ağır alkol alımı kesildikten sonra görülen ciddi, karmaşık ve bazen ölümcül bir durum olarak tanımlanmaktadır. DT, hızlıca ve yeterli şekilde yönetilmediği takdirde potansiyel olarak ölümle sonuçlanabilecek en şiddetli alkol yoksunluğu spektrumu olarak nitelendirilir. Genel popülasyonda DT prevalansı alkol bağımlılığı olan hastalarda % 1 ve yaklaşık% 2’dir.

Deliryum tremens, hastaneye yatırılan hastaların % 5 ila% 10’unu etkileyen etanol yoksunluğunun ciddi bir komplikasyonudur. Adından da anlaşılacağı gibi, bu durumun temel özellikleri deliryum (artan zihinsel karışıklık, bilinç değişiklikleri ve kalıcı halüsinasyonlarla kendini gösterir) ve titremelerdir. Etanol, merkezi sinir sisteminin inhibitör ve uyarıcı yolları arasındaki dengeyi bozar. Etanolün bir MSS depresanı olarak birincil işlevi, GABA ve NMDA reseptörleri olmak üzere iki birincil bölgenin modülasyonunun sonucudur. Etanolün bu reseptörlerin her biriyle etkileşimi, sarhoşken ve geri çekilme durumunda vücudun işlevini etkiler. Bununla birlikte, şiddetli ajitasyon ve otonomik hiperaktivite belirtileri (yani artan kalp atış hızı, kan basıncı ve solunum hızı) da delirium tremens ile ilişkilendirilir.

Delirium tremens tanısının iki farklı bileşeni vardır. Birincisi, hastanın deliryumu olmalı ve ikincisi hasta şiddetli alkol yoksunluğu içinde olmalıdır. DT, bir hastanın son etanol alımından yaklaşık 3 ila 5 gün sonra görülür. Alkol yoksunluğu ancak ağır ve uzun süreli alkol kullanımının aniden kesilmesinden sonra gerçekleşir ve birkaç farklı semptomdan oluşur (örn. Otonomik hiperaktivite, el titremesi, bulantı, geçici halüsinasyon, artan psiko-motor aktivite / ajitasyon, genel nöbet). ICD-10’a göre bu semptomlardan herhangi üçünün varlığı alkol yoksunluğunu gösterir. Bununla birlikte, şiddetli yoksunluk genellikle nöbetler, halüsinasyonlar, artan psikomotor aktivite ve rahatsız edici titreme ile karakterizedir.

Deliryum tremense giren bir hastanın tedavisinde birincil amaç, komplikasyonlarıyla ilişkili daha fazla yaralanmadan kaçınmaktır. Bu nedenle DT ile ilişkili komplikasyonları sınırlamak için erken tanı ve terapötik müdahale önemlidir. Delirium tremensin değerlendirilmesi, yönetiminin bel kemiğini oluşturur. Alkol yoksunluğunun yeterli ve zamanında tedavisi ile başlar. Tedavinin amacı yoksunluk semptomlarını yeterince tedavi etmektir. Bu tedavi için hem lorazepam hem de diazepam kullanılabilir. Bununla birlikte, yoksunluk semptomlarını günün her saatinde izlemek için bir profesyonelin hazır bulunması gerekir. Belirlenmiş bir magnezyum eksikliği olmadıkça magnezyum kullanımı rutin olarak önerilmemektedir, çünkü bu gibi durumlarda benzodiazepinlerle yeterli tedaviye rağmen yoksunluk nöbeti ve deliryum devam edebilir.

Ek olarak deliryumda spesifik bir düşüncenin tekrarı ajitasyona neden olarak tabloyu ağırlaştıracağı için, dikkatin başka yöne çekilmesi gibi yöntemler kullanılabilir. Deliryumda olan hastaların dikkat süreleri kısa olduğundan, dikkatin ajitasyona sebep olan düşünceden başka bir uyarana kaydırılması (görsel veya işitsel uyaranlar gibi) ajite davranışı azaltabilir. Deliryumu yönetmek için başka bir strateji, hastaya gerçekle yeniden bağlantı kurması için terapötik stimülasyon sağlamaktır. Bu amaçla kişisel eşyalar, takvim, saat ve hastanın odasındaki pencereyi kullanarak gündüz ve gece gibi açıklamalardan faydalanılabilir. Bu aşamada teşviklerin aşırı ve kafa karıştırıcı olmaması gerektiği dikkate alınmalıdır. Örneğin gölge oluşturan ışıktan, hastayla uzun süre konuşmaktan, gereksiz gürültüden ve hastanın uykusunun bölünmesinden kaçınılmalıdır. Deliryum tedavisinde hastanın bir veya iki yakınının sürece katılması, hastanın elini tutması veya yanında olması tedaviyi olumlu yönde etkileyebilir. Hasta yakınları tedavi ve süreç hakkında bilgilendirilmelidir.

Psikolog Çiğdem Başyurt

KAYNAKÇA

DeBellis, R., Smith, B. S., Choi, S., & Malloy, M. (2005). Management of delirium tremens. Journal of Intensive Care Medicine, 20(3), 164-173.

Grover, S., & Ghosh, A. (2018). Delirium tremens: assessment and management. Journal of clinical and experimental hepatology, 8(4), 460-470.

ÖZDEMİR, L. (2014). Yoğun bakım hastasında deliryumun yönetimi ve hemşirenin sorumlulukları. Hacettepe Üniversitesi Hemşirelik Fakültesi Dergisi, 1(1), 90-98.

Delırıum Tremens Nedir ve Nasıl Yönetilir?,alkol,bağımlılık,DT,hasta,yoksunluk

Delırıum Tremens Nedir ve Nasıl Yönetilir?,alkol,bağımlılık,DT,hasta,yoksunluk

Delırıum Tremens Nedir ve Nasıl Yönetilir?,alkol,bağımlılık,DT,hasta,yoksunluk

Delırıum Tremens Nedir ve Nasıl Yönetilir?,alkol,bağımlılık,DT,hasta,yoksunluk

istanbul psikolog,beşiktaş psikolog,şişli psikolog,online terapi,online psikolog,en iyi psikolog,tavsiye psikolog,psikolog ücretleri,istanbul psikolog çağrışım