Evde Olma Hissi: Sevgi

Sevgi, belki de yaşamın en temel ihtiyacı. Hem kendimizi hem ötekini sevebilmek hem de öteki tarafından sevilmek; görüldüğümüzü hissetmenin, yaşam içinde bir yer edinebilmenin, ait hissedebilmenin, evde olma hissinin ön koşulları gibi. Paylaşım yaptığımız, yaptığımız paylaşımların ötekinde sıcaklık hisleriyle bir karşılık bulduğu ölçüde aslında ilişkisel dünyada bir tatmin hissi yaşarız. Sevginin derinliği, ilişkinin ve kurulan bağın da derinliği demektir. Elbette yüzeysel ilişki kurduğumuz insanları da sevebiliriz. Ancak günün sonunda yanına sığındığımız sevgimizi derinleştirdiğimiz insanlardır.

Sevgi, yakın bir ilişki kurmanın temelinde bulunan unsurdur. Hayatın her anında belirli bir sosyal role riayet ederken ve kuşanmamız gereken maskelerden birini giymek zorunda kalırken yakın ilişki, kendimiz olabileceğimiz bir alan açar. Sevdiğimiz insanlara hissettiğimiz çekimle birlikte onları tanıma ve onlar tarafından tanınma arzusu da duyarız. Eksiklerimizden utanmamayı, bunların kabul edilebilirliğini öğreniriz. Kendimiz olduğumuz halde, olduğumuz şekliyle sevilmek kendimizle barışmamızı sağlar. Ötekine kendimizi tanıtırken aslında biz de kendimizi keşfederiz.

Sevgi bir yanıyla katı kurallar barındırmayan bir oyun biçimidir. Ötekinin attığı adım kadar ona yaklaşmak gerekir. Zira ani ve ölçüsüz bir açılma karşı tarafı korkutup kaygılandırabilir de. Yakınlık, içinde nüfuz edilme ve mahremiyetin ihlal edildiği duygusuna kapılma gibi kaygılar da barındırır. Ev mahremiyettir çünkü. İçeriyle dışarıyı ayıran, tuğlalarla ördüğümüz, en büyük kavgaları yaşadığımız, özel işlerimizi gördüğümüz alandır. Başkasını eve almak güvenli alanın içine bir tehlike sokmak anlamına gelebilir. Bundan dolayı sevgi güven ister.

Schachter, 1959 yılında bir deney yapmış ve katılımcıların yarısına elektrik şoku verileceğini söylerken diğer yarısına bundan bahsetmemiştir. Şok verileceğinden haberdar olan grup başkalarıyla beklemek istediklerini ifade etmiştir. Bundan yola çıkılarak yapılan deneyler de insanların kötü olayları paylaşamayacaklarını bildikleri kişilerle vakit geçirmektense yalnız kalmanın daha çok tercih edildiğini göstermiştir. Yaşam içinde de pek çok şok beklentisi içinde oluruz. Geçtiğimiz zorlu dönemlerde birinin varlığına, desteğine ihtiyaç duyarız. Hatta özellikle bazılarının desteğini arar gözlerimiz. Bu sayede zaman zaman birine sığınıp dinlenme, başkasının katkılarıyla daha kolay atlatabilme olanağı elde ederiz. Rubin, sevginin bağlılık, şefkat ve ilgilenmeden oluştuğunu söylemiştir. Rubin’e göre birbirini seven insanlar gelecekte de birlikte olma isteği duyarlar. Yaralarımız sarılsın isterken aslında sevdiğimizin de yarasını sarmak isteriz.

Fromm sevmeyi bir sanat olarak ele almıştır. Bir nesne değildir, ona sahip olunmaz. Aksine, sevmek yaratıcı bir süreçtir. Bir başkasının içine girerken bireyselliğin ve bütünlüğün de korunmasıdır. O evi beraber inşa etmektir.  Dolayısıyla sevgi aslında zamanla kurulur. Birini tanıdıkça, zaman geçirdikçe ve paylaşımlar arttıkça daha çok severiz. Eğer başta duyulan hoşlantı karşılıklıysa aşinalık arttıkça sevgi de artacaktır. Aşkın ve sevginin korunması da yine karşılıklı çaba gerektirir. Hem ötekinin sevilesi yanlarını daha çok aramak hem de kendimizi daha çok sevdirmek için.

Nehire Seray Öztürk

Kaynakça

Özen, Y. & Gülaçtı, F. (2010). DUYUŞSAL ALAN ÖĞRENCİLERİNDEN SEVGİ VE SEVGİ KURAMLARI (SEVGİYE DAİR SÖYLENCELER) . Ordu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi , 1 (2) , 135-149 . Retrieved from https://dergipark.org.tr/en/pub/odusobiad/issue/27566/290040