Spencer A. Rathus, 1970'li yılların başında atılganlığı ölçmek için daha güvenilir ve kapsamlı bir araca ihtiyaç duyuyordu. O dönemde kullanılan bazı atılganlık ölçeklerinin güncel olmadığı düşünülüyordu. Bu nedenle Rathus, çeşitli kaynaklardan ilham alarak yeni bir ölçek geliştirmeye yöneldi. Bu kaynaklar arasında Wolpe ve Lazarus'un (1966) davranış terapisi durumları üzerine çalışmaları ile Allport (1928) ve Guilford & Zimmerman'ın (1956) mevcut atılganlık ölçeklerindeki maddeler yer alıyordu. Rathus'un amacı, atılganlığın sadece belirli durumlarını değil, çoklu yönlerini ele alan bir ölçek oluşturmaktı. Sonuç olarak, bireylerin ihtiyaçlarını ifade etme, hayır diyebilme, sınır koyma, iltifat alma/verme ve eleştirileri yönetme gibi çeşitli atılganlık davranışlarını içeren 30 maddelik bir öz bildirim anketi olan Rathus Atılganlık Envanteri ortaya çıktı. Envanterin geliştirilmesinin ardından, atılganlık araştırmalarında ve atılganlık eğitimleri öncesinde ve sonrasında değerlendirme yapmak amacıyla klinik ortamlarda yaygın bir şekilde kullanılmaya başlandı. Kısa olması, farklı kültürlere uygulanabilirliği ve kolay değerlendirilmesi gibi avantajları sayesinde, Rathus Atılganlık Envanteri günümüzde de atılganlık düzeyini ölçmek için sıklıkla başvurulan bir araçtır. Türkiye'deki Tarihçesi: Rathus Atılganlık Envanteri'nin Türkiye'deki geçerlik ve güvenirlik çalışması Nilüfer Voltan tarafından 1980 yılında yapılmıştır. Bu çalışma ile envanterin Türkçe'ye uyarlanması ve Türk kültürüne uygunluğu değerlendirilmiştir.

Rathus Atılganlık Envanteri, bireylerin atılganlık düzeylerini ölçmek amacıyla geliştirilmiş bir öz bildirim anketidir. 1973 yılında Spencer A. Rathus tarafından geliştirilen bu envanter, bireylerin çeşitli sosyal durumlarda ne kadar girişken, çekingen veya saldırgan davrandıklarını değerlendirmeyi hedefler. Temel Özellikleri: 30 Maddeden Oluşur: Envanterde, bireylerin günlük hayatta karşılaşabileceği çeşitli durumları içeren 30 ifade yer alır. Bu ifadeler, kişinin kendi davranışlarını değerlendirmesini ister. 6'lı Likert Tipi Ölçek: Katılımcılar her bir ifadeye ne kadar katıldıklarını veya ifadenin kendilerini ne kadar iyi tanımladığını "Çok İyi Uyuyor", "Oldukça İyi Uyuyor", "Biraz Uyuyor", "Pek Uymuyor", "Fazla Uymuyor" ve "Hiç Uymuyor" şeklinde sıralanan 6 seçenek üzerinden belirtirler. Olumlu ve Olumsuz İfadeler: Envanterde hem atılgan davranışları yansıtan olumlu ifadeler hem de çekingen veya saldırgan davranışları yansıtan olumsuz ifadeler bulunur. Bu, yanıltıcı cevapları engellemeye yardımcı olur. Puanlama: Olumlu ve olumsuz ifadelerin puanlaması terstir. Bireylerin verdiği cevaplara göre bir toplam puan elde edilir. Bu puan, bireyin genel atılganlık düzeyini gösterir. Yüksek puanlar genellikle daha atılgan bir tutumu, düşük puanlar ise daha çekingen bir tutumu işaret eder. Çok Yönlü Değerlendirme: Envanter, atılganlığın farklı boyutlarını ele alır. Bunlar arasında hayır diyebilme, isteklerini ifade edebilme, eleştirilere yanıt verebilme, iltifat kabul edebilme/edebilme ve yeni insanlarla iletişim kurabilme gibi çeşitli sosyal beceriler yer alır. Ne İçin Kullanılır? Rathus Atılganlık Envanteri çeşitli amaçlarla kullanılmaktadır: Araştırma: Psikoloji, sosyoloji ve iletişim gibi alanlarda atılganlık düzeyini belirlemek ve farklı değişkenlerle ilişkisini incelemek için kullanılır. Klinik Değerlendirme: Bireylerin sosyal kaygı, çekingenlik veya aşırı saldırganlık gibi sorunlarını değerlendirmede yardımcı olabilir. Atılganlık Eğitimleri: Atılganlık becerilerini geliştirmeyi hedefleyen eğitim programlarının öncesinde ve sonrasında bireylerin gelişimini ölçmek için kullanılır. Kişisel Gelişim: Bireylerin kendi atılganlık düzeylerini anlamalarına ve geliştirmeleri gereken alanları fark etmelerine yardımcı olabilir.

Rathus Atılganlık Envanteri (RAE), Spencer A. Rathus tarafından 1973 yılında kişilerarası ilişkilerde atılganlığı ölçmek amacıyla geliştirilmiştir. Envanter, geliştirildiği yıldan itibaren farklı kültürlere uyarlanmış ve çeşitli geçerlilik ve güvenilirlik çalışmaları yapılmıştır. Türkiye'de ise envanterin Türkçe'ye uyarlanması ve geçerlilik-güvenilirlik çalışmaları Nilüfer Voltan (Acar) tarafından 1980 yılında yapılmıştır. Güvenilirlik ve Geçerlilik Çalışmaları: Rathus Atılganlık Envanteri'nin hem yurt dışında hem de Türkiye'de çeşitli güvenilirlik ve geçerlilik çalışmaları yapılmıştır. Güvenilirlik: Yapılan çalışmalarda envanterin iç tutarlılık katsayılarının (Cronbach Alfa) genellikle yüksek olduğu görülmektedir. Farklı çalışmalarda farklı örneklemler üzerinde yapılan güvenilirlik analizlerinde tatmin edici sonuçlar elde edilmiştir. Geçerlilik: Envanterin yapı geçerliliği, ölçüt geçerliliği ve ayırt edici geçerliliğine yönelik çalışmalar yapılmıştır. Örneğin, atılganlığı ölçmek için kullanılan farklı ölçeklerle (Kendini Anlatma Ölçeği gibi) yüksek korelasyonlar bulunmuştur. Ayrıca, atılgan olduğu düşünülen ve çekingen olduğu düşünülen grupların envanter puanları arasındaki anlamlı farklılıklar da geçerliliği desteklemektedir. Nilüfer Voltan'ın 1980 yılında yaptığı Türkçe uyarlama çalışmasında da envanterin geçerli ve güvenilir bir ölçme aracı olduğu gösterilmiştir. Özetle, Rathus Atılganlık Envanteri, Spencer A. Rathus tarafından geliştirilmiş olup, Türkiye uyarlaması ve geçerlilik-güvenilirlik çalışmaları Nilüfer Voltan (Acar) tarafından yapılmıştır. Yapılan çeşitli çalışmalar envanterin geçerli ve güvenilir bir atılganlık ölçme aracı olduğunu desteklemektedir.