Bulimia nervoza aşırı yeme atakları şeklinde karşımıza çıkan bir yeme bozukluğudur. Böyle kişiler genelde aşırı yeme ataklarından sonra suçluluk hissederler ve sağlıklı olmayan yollara başvurarak fazla kalorilerinden kurtulmaya çalışırlar. Fazla kalorilerinden kurtulmak için kendilerini kusmaya zorlayabilirler ya da yoğun egzersizlere başvurabilirler.

Farmakoterapi

Bilişsel Davranışçı Terapi

Bulimia nervoza için en sık kullanılan psikolojik tedavi yöntemi “bilişsel davranışçı terapidir.”  Bu tedavide amaç kişinin kilo ve beden biçimiyle alakalı anormal tutumlarını değiştirmeye yöneliktir. Böylece yapılan yoğun diyet ve egzersiz programlarının   yerine normal yeme düzenine geçilmesi sağlanır. Bireylerin ya hep ya da hiç şeklindeki düşünceleri ve olumsuz inançları değiştirilmesi ve daha ortalama seviyede yemeye başlamaları sağlanır. Bu becerileri sağlamak için de temel davranışçı teknikler uygulanır.

Kişiler Arası İlişkiler Terapisi

Bu yaklaşım kişinin çevresi ile ilişkilerini ele alarak inceler. Bunlar aile üyeleri ve farklı arkadaş grupları olabilmektedir. Kişiler arası ilişkilerde oluşan problemler saptanır ve bunlar üzerinden terapi devam eder. Bu modelde bedenle ilgili şemalara ve ağırlık konularına pek yer verilmez.

Alıştırma Tepki Önleme

Bulimia nervozaya sahip kişilerde kusma davranışının anksiyeteyi azaltan bir işlevi vardır. Birçok gıda onlar için şişmanlatıcı ve tehlikelidir. Bunun için kusma davranışı o kişiyi koruyan bir kalkan görevi görür. Burada hastanın tıkınırcasına yemeleri sağlandıktan sonra kusma davranışlarının bloke edilmesi amaçlanır. Alıştırma ve maruz bırakma (exposure) yöntemi ile tehlikeli olarak algılanan gıdaları yedikten sonra kusmaları önlenir. Kişi tepkiyi önleme sayesinde yeme, gıdalarla alakalı çarpık ve yanlış düşüncelerini değiştirecek ve anksiyetesi ile başa çıkmayı öğrenecektir.

Psikolog Elifnur YEŞİLTAŞ

Kaynakça

EROL, A., & YAZICI, F. Bulimia Nervozada Tedavi. Klinik Psikiyatri Dergisi, 2(3), 172-178.

Ersoy, G. (1991). Yeme Davranışı Bozuklukları Anoreksia ve Bulimia Nervoza. Beslenme ve Diyet Dergisi, 20(1), 95-106.

GÜRDAL, A. (1999). Yeme bozuklukları ve Tedavisi. Klinik Psikofarmakoloji Bülteni, 9(1), 21-27.

Kring, A., Johnson, S., Davison, G., Neale, J. (2019).  Anormal Psikoloji (12. Baskı). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık