Çocuk da Yaparım, Kariyer de

Her ne kadar anneler gününü 14 Mayıs’ta kutlasak da anne olmak her gün ve her koşulda, mütemadiyen sürdürülen bir durum. Anne olmayı yalnızca çocuk sahibi olmaya ya da günün kaç saatinin çocuklarla ne şekilde geçirildiğine indirgeyemeyeceğimiz aşikardır. Her ne kadar toplum çok eski zamanlardan beri annelik rolünü ve anne kavramını belli kalıplara sokmaya çalışsa da annelik duygusunu bu şekilde sınırlayabilmemiz mümkün değildir. Bu yazıda ise özellikle çalışan annelerden bahsedeceğiz.

Kariyer mi, çocuk mu sorusunun ötesinde bir seçenek daha var: ikisini de birlikte yapmak. Aslında çalışan anneler modern zaman unsuru gibi gelse de çok eski zamanlardan beri anneler çalışıyor. Hepimiz en az bir kere de olsa “ben çocuğumu tarlada doğurdum” hikayesi dinlemişizdir. Ama özellikle son yıllarda kadınlar çocuk sahibi olurken iş yaşamından da kopmamayı tercih etmeye başladı. Eğitim seviyesinin de artmasıyla birlikte bunca yıllık emeklerini  kaybetmek istemiyorlar. Ya da ekonomik şartlar kadınların bir yandan da çalışmalarını mecbur kılıyor. Annelerimiz ise bir yandan çalışırken öte yandan da çocukları için en iyi olacak şekilde onların yanında olmaya çalışıyorlar. Çalışan bir anne yalnızca çalışan anne değildir. Aynı zamanda bir kadın, ev annesi, iş kadını, bir eş ya da bekar bir annedir. Tüm bu kimlikleri aynı anda yürütmeye çalışır.

Çocuğun bakımını hala büyük oranda anneler üstleniyor. Babalar artık çocuklarla daha çok ilgilenmeye başlasalar da anneler hala sorumluluğun büyük kısmının kendilerinde olduğunu ifade ediyorlar. Bir yandan işin getirdiği streslerle boğuşurlarken öte yandan annelik tasasını da hep beraberlerinde taşıyorlar. Yoğun hayat temposu içinde kendilerine vakit ayırmaları zorlaşıyor. Bir kahve içebilmek bile kimi zaman lüks haline gelebiliyor. Bu yoğun stres de kimi zaman huzursuzluğa, öfkeye dönüşebiliyor. Bu tempo zamanla otursa da aktif bir şekilde iş yaşamında olmak da ister istemez çocuklarla geçirilen sürenin azalması anlamına geliyor. Çalışan annelerle konuşulduğunda bununla bağlantılı olarak pek çoğu bir suçluluk duygusundan bahsediyor. “Ona yeterince vakit ayırabiliyor muyum?” sorusu bir vicdan muhasebesine dönüşebiliyor. Pek çoğu işten döndükten sonra, çocuk uyuyana kadar çocukla oynamaya ve onunla ilgilenmeye çalışıyor. Aslında bu bir yandan anne ve çocuğun geçirdiği kaliteli bir zamana da dönüşüyor. Önemli olan bu vakitte çocuğun duygu dünyasını harekete geçirebilmektir. Sürenin pek bir önemi yoktur. Geçirilen vaktin niteliği, annenin çocuğa sıcak bir şekilde yaklaşması daha mühimdir. Doğru bir dille çocuğun dünyasına girilebildiği halde zaman telafi edilebilecektir. Her şeyi mükemmel olarak yerine getirmek ne mümkündür ne de bu gereklidir. Mükemmel olan, “yeterince iyi” annedir. Çocuklar eksiklikleri tolere edebilecek kapasiteye sahiptirler.

Annelik meşguliyeti bitmeyen bir şey olsa da arada bir durabilmek, kendimize de vakit ayırabilmek, sevdiğimiz aktiviteleri yerine getirebilmek, dinlenebilmek ve kendimizle bağlantımızı kaybetmemek iyi gelecektir.

Tüm annelerimizin, anne hissedenlerin anneler günü kutlu olsun!

Nehire Seray ÖZTÜRK

Çocuk da Yaparım, Kariyer de,anne,mukkemel,zaman,çalışmak,

Çocuk da Yaparım, Kariyer de,anne,mukkemel,zaman,çalışmak,

Çocuk da Yaparım, Kariyer de,anne,mukkemel,zaman,çalışmak