Hayatımızda önemli bulduğumuz herkesle bir ilişki geliştiririz. Bu ilişkiler bazı zamanlar oldukça rayında giderken bazı zamanlardaysa raydan çıkmış gibi hissedebiliriz. Her şey yolunda olduğu zamanlar kuvvetle muhtemel kavgasız geçen zamanlardır. Ancak tartışmaların olduğu, tansiyonun yükseldiği ve ağızdan çıkanların düzeltmeye artık geç kalındığı anlar olabilir ve bu anlar ilişki için dönüm noktaları niteliği taşıyabilmektedir. Mutlaka bu cümleyi duymuşsunuzdur: “kavgada herkesin gerçek yüzü ortaya çıkar.”

Peki gerçekten gerçek yüzü ortaya çıkar mı?

Değer verdiğimiz biri bizimle aynı fikirde olmadığında bunu iletme biçimi yıkıcı-kırıcı veya umursamaz olduğunda kendimizi değersiz, aşağılanmış veya yalnız hissederiz. “Bana bunu nasıl der?”, “Beni anlar sanmıştım!”, “Beni sevse böyle konuşmazdı”, “Beni her halimle seveceğini düşünmüştüm.” Bu ve bunun gibi düşünceler zihnimizden kavga anında ışık hızıyla geçer. Bazen bu anlarda kaseti geri sarıp kimin neyi nasıl söylediği, nasıl söylense daha iyi olurdu, o an neye ihtiyaç duyduk, karşı taraftan ne bekledik, bunları kendimize sormak önemlidir.

Tartışma anları bardağın taştığı anlardır. Peki o bardağı bu kadar dolduran ne oldu? Birikmişlik sadece patlamalara ve taşmalara sebebiyet verir. O zaman bardağın taşmasını beklemek niye? Bizler ilişki içerisinde olduğumuz insanların bizi çok iyi tanıyor olmasını ve biz daha demeden bizi anlamasını bekleriz. “Illa demem mi gerekiyor kaç yıldır evliyiz.” Böyle bir söylemi inceleyecek olursak; kendi zihninden geçenlerinin eşinin zaten biliyor olmasını beklediğini görürüz. Bu ne kadar mümkün? Kim karşıdakinin aklındakini okuyabilir? Bu 30 yıllık evli olsanız bile asla yapamayacak olduğunuz insan üstü bir güçtür.

Sağlıklı olan nedir?

Bardağın taşmasını beklemeden bizi rahatsız eden şeyleri, beklentilerimizi, duygularımızı, hedeflerimizi, hassas olduklarımı, o an ne istediğimizi dile getirmek. “Benim o masada onlarla oturmak istemeyeceğimi bilmeni isterdim/isterim.” Ya da “Ailem hakkındaki fikirleri oldukça sert dile getirdiğini düşünüyorum bu da beni çok kırıyor/yaralıyor. Keşke benim için biraz daha kelimeleri seçmeyi densen.” Bu örnekler kulağa nasıl geliyor? Oldukça hafif ne anlayış bekleyen birinin cümleleri. Bu cümleler bardaktaki suyun birikmemesini sağlayabilir. Böylelikle ilişkinizi besleyebilir ve sağlıklı bir tartışma ortamı oluşturmuş ve öğrenmiş olursunuz.

Psikolog Süreyya ÇALIK